Eerst en vooral willen we graag aanstippen dat we heel wat positieve elementen terugvinden in het woonbeleid van de schepen. De doelstellingen zijn ambitieus, de vorderingen worden minutieus bijgehouden, er worden concrete acties voorgesteld en uitgevoerd. Op papier zien we heel wat verschuivingen gebeuren in de goede richting.   We stellen ons echter wel een aantal vragen over de concrete haalbaarheid van die doelstellingen enerzijds, alsook over de druk die hierdoor ontstaat waardoor de kans op lacunes in het beleid verhoogt.

Uit de profielschets blijkt dat de leegstand in Oostende blijft stijgen. Dit staat in schril contrast tot de boodschappen die uw respectievelijke collega's van ruimtelijke ordening uitdragen, namelijk dat er altijd nog wel een appartementje bij kan in Oostende. Maar ze raken nu al niet bewoond blijkbaar. Ik zie hier staan dat de stad woonprojecten wil stimuleren die gericht zijn op de huisvesting van éénoudergezinnen. Voor de duidelijkheid wil ik u toch formeel vragen: gaat het hier ook weer om tweekamerappartementen? Zoals de massa die we nu al niet verkocht krijgen? Zijn er concrete actiepunten vanuit de stad om deze leegstand terug te dringen?

Ondanks de beloftes van de afgelopen jaren zien we ook dat Oostende wat betreft aantal sociale woningen achterop hinkt. Uit de pers haalden we al het gegeven dat de vertraging volgens u vooral te wijten is aan Vlaanderen, en de extra beoordelingscommissie die nieuwe projecten dienen te passeren. Maar graag had ik van u gehoord of de vooropgestelde doelstellingen nog realistisch zijn en welke stappen u als Stad proactief zet om deze dan ook effectief te behalen.

Natacha Waldmann