"Ik heb de afgelopen jaren met hart en ziel geknokt in de modder van de Wetstraat. Het is tijd om mijn engagement op een andere manier in te vullen."

Vandaag, donderdag 26 oktober 2023, kondig ik mijn afscheid aan van de nationale politiek. Ik zal op 9 juni 2024 niet opnieuw kandidaat zijn op een verkiesbare plaats bij de parlementsverkiezingen.

Met deze beslissing sluit ik een lijvig en intens hoofdstuk in mijn leven af, maar kijk ik vol vertrouwen uit naar een andere rol.

Tot de verkiezingen blijf ik fractieleider in de Kamer, een belangrijke functie die ik verder als spelverdeler en coach zal invullen.

Ik maak ruimte voor nieuw talent, maar ik zal loyaal en met volle goesting de nieuwe West-Vlaamse kandidaten en de partij vanop een duwersplaats steunen. Het huidige leiderschap binnen Groen heeft immers mijn volledige steun. Elke dag opnieuw blijkt de unieke waarde van een ernstige, groene en linkse partij in Vlaanderen.

Mijn afscheid van de Kamer is geen afscheid van Groen of de politiek. Na vele jaren in Brussel kan ik mij nu volledig smijten voor Oostende en haar inwoners. Mijn lokaal engagement voor een groene, sociale stad met veilig verkeer blijft. Ik kijk er naar uit om het beleid van onze bestuursploeg vol vuur te verdedigen.

Waarom stop ik in de Kamer van Volksvertegenwoordigers?

Uiteraard heb ik deze beslissing niet impulsief genomen. Ze rijpt al enkele maanden geduldig in mijn hoofd.

In de eerste plaats is het een persoonlijke keuze. Ik ben parlementslid sinds 2007. Dat is vooral een grote eer en ik wil jullie, mijn kiezers, danken om mij jullie kostbare stem te hebben gegeven. Ik heb mij keihard ingezet om dat vertrouwen waar te maken.

Ook de co-voorzitters van Groen wil ik danken voor het vertrouwen dat ik tot op vandaag voel.

Maar 17 jaar Kamerlid is erg lang. Ik voel dat het tijd is om nieuwe horizonten te verkennen en nieuwe richtingen uit te slaan. Dat moment wil ik zelf kiezen. Langzaam uitdoven in de gangen van het parlement tot je als politicus een schim van jezelf wordt, wil ik ten allen prijze vermijden. Ik kijk uit naar wat de toekomst mij brengt, niets staat vast, en dat vooruitzicht geeft me veel energie.

Ik ben trouwens niet de enige in die situatie. In de aanloop naar de verkiezingen zie je bij Groen, maar ook bij andere partijen, een generatiewissel. Veel politici hebben lange carrières in het parlement en kiezen voor een nieuwe uitdaging. Een afscheid hoeft niet steeds aanleiding te zijn voor vergezochte analyses.

Mijn beslissing is ook een keuze om los te breken uit het benauwde karkas en het opgejaagde tempo van de Wetstraat. 17 jaar op de voorgrond in het parlement en in de kern van de besluitvorming van een politieke partij, scherpt vaardigheden aan, maar stompt er ook enkele af.

Samenwerken en verschillen overstijgen is voor mij een belangrijke kwaliteit. Dat betekent teamplay en successen gunnen aan elkaar. Dat heb ik de laatste jaren te weinig gezien, zelfs niet in de meerderheid en in het parlement. Dat was een grote teleurstelling. De meeste mensen snakken nochtans naar bestuurders die vertrouwen wekken.

Ook de druk om op sociale media quasi dagelijks scherpe meningen af te vuren, zegt me vandaag minder dan vroeger. Dat vreet tijd en energie, en gaat ten koste van reflectie en verdieping, waar ik nu nood aan heb. Bovendien geloof ik niet in harde communicatie om mensen te overtuigen. Natuurlijk is een standvastig ideologisch kompas goud waard. Een groene politicus heeft dat. Maar connectie maken met andersgezinden kun je enkel door nuance, empathie en met de juiste argumenten. De permanente neiging om te polariseren, kenmerkend voor sociale media, is om die reden eigenlijk contraproductief.

Nog een laatste bedenking.

In een democratie moet het kletteren. Een boksmatch tussen meerderheid en oppositie is normaal. Maar minder normaal is de massieve muur tussen beide, vaak in stand gehouden op instructie van partijen en regeringen. Slechts zeer zelden worden ideeën van de oppositie opgepikt. Dat is steriel en maakt het parlement voorspelbaar. Het is zelfs ongeloofwaardig. Alsof de oppositie geen bijdrage kan leveren aan hoe we onze samenleving opbouwen.

Ik weet dat meerdere collega’s, van welke partij ook, het hiermee eens zijn. Af en toe, hier en daar, hebben we geprobeerd verandering te brengen in het politieke bedrijf. Ik ben ervan overtuigd dat al die inspanningen helpen om ooit tot tastbare resultaten te komen.

Kortom.

Ik heb de afgelopen jaren met hart en ziel geknokt in de modder van de Wetstraat. Met plezier, zelfs. Maar voor mij is het niet goed om dat té lang te blijven doen. Het is tijd om mijn engagement op een andere manier in te vullen.

Wouter De Vriendt